(filma, videa) i arhitekture te značenja koja proizvode, a formira se oko načina na koji pojedini filmovi, filmski motivi ili sekvence govore o sugestivnoj, psihološkoj i simboličkoj kvaliteti arhitekture. Radi se o međuigri (moderne) arhitekture i filma (kinematografske reprezentacije). Prostor je shvaćen kao jedno od osnovnih izražajnih sredstava i mjesto tvorbe značenja, a jezik filma svojim je izražajnim sredstvima i sintaktičkim načelima omogućio posebno sagledavanje i prostora i stvarnosti. Evolucija tehničkih i konceptualnih postupaka prikaza prostornog okvira podrazumijeva simboličko ili egzistencijalno jedinstvo arhitektonskog prostora i antropološkog mjesta, bez obzira na to je li u samom radu prikazan ljudski subjekt ili ne. U radovima četvero umjetnika – View through a Park Jonasa Dahlberga, August 2008 Ra di Martino, Interiors Ursule Mayer i Boy with a magic horn Damira Očka prikazani prostori – interijeri i eksterijeri, predstavljaju poprišta zbivanja, performativna mjesta za otvorene narativne oblike – mjesta gdje se pokreti kamere, ambijent, arhitektonske strukture, glazba, dijalog, susreću sa protagonistima. U njima se naziru odnosi između arhitektonskih struktura i mogućnosti socijalne interakcije, bez obzira na to boravi li u njima čovjek ili ne.
Kao kompleksan i razvijen sustav reprezentacije film postavlja pitanja o načinima na koje se (oblikovano dominantnim poretkom) strukturira viđenje i užitak gledanja. Tijekom svoje povijesti razvio je poseban privid stvarnosti. Poigravajući se napetostima između dimenzija vremena i prostora, filmski kodovi i konvencije stvaraju i pogled, i svijet, i predmet, i iluziju, a alternativan film propituje i dekonstruira upravo unutarnje zakonitosti i odnose prema vanjskim formativnim strukturama. Prostor je tako poprište određenog dramatskog zbivanja, povijesnog događaja ili prikaz životnog ambijenta, a kroz pojavu distance između izgrađenog okoliša i naracije vezane za ljudski subjekt, arhitektonski ili urbani prostor, postaje predmetom autonomnog vizualnog eksperimenta.
Branka Benčić, iz predgovora
Akademija-Art.net
