Tomislav Marijan Bilosnić: Izbor pjesama iz zbirke “Ogledalo”

 

S hrvatskog na albanski preveo: Adem Zaplluzha

 

TAJNE OČI OGLEDALA

U svemiru tajne oči
ogledala
U utrobi zemlje crveni jezik
ogledala
Iz spilje teče vrijeme
ogledala
Iz vilinske kose mrtve zvijezde
iz rukavice mađioničara
izlaze čuda svijeta
ogledala
Ogledala osvjetljavaju
izdvojenoga čovjeka
koji govori
ono što smo mi kanili reći

 

SYTË E FSHEHTË TË PASQYRËS
(TAJNE OČI OGLEDALA)

Në hapësirën e paanë
Sytë e fshehtë të pasqyrës
Kurse në thellësinë e tokës
Gjuha e kuqe e pasqyrës
Nga lashtësitë e shpellave
Rrjedh koha e pasqyrës
E nga flokët e mëndafshta të zanave
Si nga duar e magjistarëve
Shpërthejnë dritat e çuditshme
Të pasqyrës
Pasqyrat shndrisin njeriun e ndarë
I cili bisedon me hijet
Për ato gjëra që deshëm të flasim ne

 

Adem Zaplluzha i Tomislav Marijan Bilosnić

 

SVE ŠTO JE STVORENO U OGLEDALU JE

Sve što je stvoreno u ogledalu je
sve što se stvara
na sliku je ogledala
Kolika li se praznina
u dubini ogleda

 

GJËRAT QË U KRIJUAN NË PASQYRË
(SVE ŠTO JE STVORENO U OGLEDALU JE)

Gjërat që u krijuan në pasqyrë
Dhe çdo gjë që krijohet
E ka formën e dritës
Sa shumë zbrazëti paska
Në boshllëkun e saj të mishtë

 

OGLEDALO PREKRIVENO PRAŠINOM

U debeloj čaši neba
otok na ribljim kostima
na bakarnom pladnju
ulje mora

Zemlja je kruh
prekrižen na stolu
stara mačka
na kućnome pragu

Čovjeku
izronjenom iz tišine
ogledalo prekriveno prašinom
vratilo sjećanje
na djetinjstvo
i pomračilo um

 

PASQYRA E MBULUAR ME PLUHUR
(OGLEDALO PREKRIVENO PRAŠINOM)

Në gotën e mbushur të qiellit
Ishulli në skeletin e peshkut
Në luadhin e bakërt
Këndon si deti i çmendur i ullinjve
Toka kafshatë
E kryqëzuar mbi tavolinë
Macja e moshuar
Dremitet në pragun e shtëpisë
Njeriut të dalë nga qetësit
Pasqyra e mbuluar me pluhur
Ia kthen kujtesën
E mendjes së turbulluar

 

NIŠTA NIJE ZATVORENO KAO OGLEDALO

Svjetlost budnoga ne prodire u ogledalo
u njegov mrak
svjetlost se odražava
tek na površini njegovoj
na koži
Ništa nije zatvoreno kao ogledalo
ni jedna kuća
ni jedna školjka
ni jaje
Oni bez sna
u njemu se vide
tek po sjećanju

 

Tomislav Marijan Bilosnić predaje svoje knjige prevedene na albanski jezik Nacionalnoj biblioteci Kosova

 

ASGJË NUK ËSHTË E MBYLLUR SI PASQYRA
(NIŠTA NIJE ZATVORENO KAO OGLEDALO)

Drita e zgjimit
Nuk depërton në pasqyre
Etja shprehet vetëm në syprinën e saj
Mbi lëkurë asgjë s’është e mbyllur si pasqyra
Asnjë shtëpi e braktisur
Asnjë guaskë
As vezë
Të gjithë janë pa ëndrra
Në pasqyre duken
Vetëm sipas kujtesës

 

OGLEDALO PRESVETE DJEVICE

U zrcalu podne
u zrcalu crkva
Ogledalu nema kraja
u tvome licu
Majko Isusova

U zrcalu suze
u zrcalu brige
nježnost
Veliko li je ogledalo
Presvete Djevice

U zrcalu dijete
u zrcalu zora u prvotnome sjaju
dan
koji se obnavlja
u ovaj čas
Marija
razgrće ogledala
od srca do srca

 

PASQYRA E NËNËS SË SHENJTË
(OGLEDALO PRESVETE DJEVICE)

Në pasqyrë dreka
Darka dhe kryqi
Asaj s’i gjendet dot fundi
Në fytyrën tënde
Nëna e Krishtit
Në pasqyrë lotët
Si lumenjtë rrjedhin mëkatet
E madhe është pasqyra
E nënës së shenjtë
Në pasqyrë fëmija
Agu në dritën e saj hyjnore
Dita që përsëritet
Në këto çaste
Shën Mëria
I hap pasqyrat
I hap prej zemrës në zemër

 

OTAC U OGLEDALU

Otac izlazi iz jutra
korača po rubu pučine
djeca drijemaju
u ogledalu

Nebo je velika praznina
kad u kući nema zvijezda
koje padaju
u dječji san

Trajno se mijenja slika
kao sjena
On je ja
ja sam On
prvi i posljednji
u budućnosti

Naučio me svim vještinama
otkrivajući stopu s ostatkom neba
Sjeme teče zemljom
i rađaju se zvijezde
u utrobi ogledala

Djelo Božje
prašina
pomiješana sa suzama
djece
tajnu razglašavaju
u knjigama
u ogledalima

Stvarno te poznajem
u zagonetnosti
u ogledalu
Oče
a ne bih te mogao imenovati
Svaki dan čekam čas
kada će iza maske gospodara
pojaviti se lice čovjeka
lice Boga
sjajno poput moje radosti
sjajno ogledalo

Neba će uvijek biti
u očima djece
u ogledalima onih
koje Otac umiva

 

ATI I JONË NË PASQYRË
(OTAC U OGLEDALU)

Ati buron nga pasqyra
Kalon nëpër brigjet e thellësisë
Fëmijët e uritur
Dremisin në pasqyrë
Qielli është një thellësi e madhe
Kur në shtëpi mungojnë yjet
Që zbresin në ëndrrat e fëmijëve
Si hijet
Përherë ndryshojnë fotografitë
Ai është uni im
Kurse unë jam uni i tij
I pari dhe i fundmi
Në ardhmëri
I mësova të gjitha shkathtësitë
Duke zbuluar hapin e qiellit të mbetur
fara rrjedh nëpër tokë
Dhe lindin yjet
Në rropullitë e pasqyrës
Vepra e Hyjit
Ky pluhur i lagur me lot
Fëmijët fshehtas shpallin
Nëpër libra
Ëndrrat e pasqyrave
Me të vërtet të njoh
Në kashelashat e pasqyrës
O At i madh
Dhe nuk mund të të emëroj
Në çdo kohë e pres orën
kur pas maskës së Atit
Paraqitet fytyra e njeriut
Fytyra e Zotit
Duke shndritur si gëzimi im
Moj pasqyre e shndritur
Qiell përherë do të ketë
Në sytë e kërthinjve
Në pasqyrat e atyre
Që Ati i jonë me lot i lanë